Дадатковая інфармацыя ― Белар

Urticarial vasculitis — гэта рэдкае захворванне, якое характарызуецца працяглымі або перыядычнымі эпізодамі крапіўніцы. Нягледзячы на тое, што яго скурныя сімптомы могуць нагадваць хранічную крапіўніцу, яны ўнікальныя, бо крапіўніца захоўваецца як мінімум 24 гадзіны і можа пакінуць цёмныя плямы пасля знікнення. Прычына часта невядомая, але часам яна выклікаецца пэўнымі лекамі, інфекцыямі, аўтаіммуннымі захворваннямі, захворваннямі крыві або ракам. Некаторыя даследаванні нават звязваюць яго з COVID‑19 і грыпам H1N1. Захворванне можа таксама ўплываць на іншыя органы — мышцы, ныркі, лёгкія, страўнік і вочы. Хоць біапсія тканін можа пацвердзіць дыягназ, гэта не заўсёды неабходна. Лячэнне звычайна пачынаецца з антыбіётыкаў, dapsone, colchicine або hydroxychloroquine у лёгкіх выпадках. У цяжкіх сітуацыях могуць спатрэбіцца прэпараты, якія падаўляюць імунную сістэму, такія як methotrexate або corticosteroids. Нядаўна біёлагічная тэрапія (rituximab, omalizumab, interleukin‑1 inhibitors) паказала абнадзейваючыя вынікі ў цяжкіх выпадках.
Urticarial vasculitis is a rare clinicopathologic entity that is characterized by chronic or recurrent episodes of urticarial lesions. Skin findings of this disease can be difficult to distinguish visually from those of chronic idiopathic urticaria but are unique in that individual lesions persist for ≥24 hours and can leave behind dusky hyperpigmentation. This disease is most often idiopathic but has been linked to certain drugs, infections, autoimmune connective disease, myelodysplastic disorders, and malignancies. More recently, some authors have reported associations between urticarial vasculitis and COVID-19, as well as influenza A/H1N1 infection. Urticarial vasculitis can extend systemically as well, most often affecting the musculoskeletal, renal, pulmonary, gastrointestinal, and ocular systems. Features of leukocytoclastic vasculitis seen on histopathologic examination are diagnostic of this disease, but not always seen. In practice, antibiotics, dapsone, colchicine, and hydroxychloroquine are popular first-line therapies, especially for mild cutaneous disease. In more severe cases, immunosuppressives, including methotrexate, mycophenolate mofetil, azathioprine, and cyclosporine, as well as corticosteroids, may be necessary for control. More recently, select biologic therapies, including rituximab, omalizumab, and interleukin-1 inhibitors have shown promise for the treatment of recalcitrant or refractory cases.

35‑годзiчны мужчына звярнуўся з 15‑дзённай гісторыяй ярка‑чырвоных, балючых высыпанняў на абедзвюх сцёгнах і нагах, суправаджаемых болем у суставах. За тыдзень да з’яўлення сыпу ў яго была інфекцыя мочавыводзячых шляхоў. На скуры абедзвюх сцёгнаў і нагах было некалькі мяккіх, колцападобных чырвоных бляшак, якія часткова бляшчылі. Яму давалі пероральна преднізолон (prednisone) — 40 мг/суткі — на працягу тыдня разам з анцігістамінным прэпаратам фексофенадин (fexofenadine), які не выклікае сонлівасці. За тыдзень усе высыпання цалкам зніклі. На працягу наступных шасці месяцаў рэгулярных аглядаў высыпанняў больш не з’явілася.
A 35-year-old man came in with a 15-day history of bright red, painful rashes on both thighs and legs, along with joint pain. He had a urinary tract infection for a week before the rash appeared. His skin showed several tender, ring-shaped, partially blanchable, red plaques on both sides of his thighs and legs. He was given oral prednisolone (40mg/day) for a week along with a non-drowsy antihistamine (fexofenadine). Within a week, all the rashes disappeared completely. There were no more rashes during the next 6 months of regular check-ups.